Η πάλη του ΕΑΜ και το ταξικό ζήτημα

Source: PRAXIS

Κάποιοι «ιστοριολόγοι» γράφουν ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ πολέμησαν μόνο το φασίστα Γερμανο-Ιταλό κατακτητή για να απελευθερώσουν την Ελλάδα. Αλλά έτσι δεν αποτυπώνεται ολόκληρη η ιστορική αλήθεια της εξελισσόμενης στη συγκεκριμένη περίοδο πραγματικότητας. Εκτιμά την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστές κατακτητές ως ουδέτερη ταξικά, δηλαδή ότι και η αστική τάξη και η εργατική τάξη με τους συμμάχους της είχαν την ίδια στάση απέναντι στον κατακτητή. Ετσι, συγκαλύπτει το ταξικό στοιχείο στην εθνικοαπελευθερωτική πάλη που στην Ελλάδα ήταν κυρίαρχο, αφού η αστική τάξη δεν πολέμησε τον κατακτητή. Στην Ελλάδα, μετά την κατάκτησή της από τους Γερμανούς, ένα τμήμα της επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές, ένα άλλο τμήμα της διέφυγε στην Αίγυπτο.

ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ

Source: tasos manifesto

Σαν σήμερα, πριν 71 χρόνια, στις 27 Σεπτέμβρη 1941, ιδρύεται το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ).

*

Ψυχή και καρδιά του ΕΑΜ υπήρξε το ΚΚΕ.

*

Ηδη από την 1 - 3 Ιούλη του 1941, κατά την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, προσδιορίστηκε με σαφήνεια ότι το άμεσο και επιτακτικό καθήκον για το Κόμμα, το λαό και τις οργανώσεις του ήταν η συγκρότηση ενός μετώπου εθνικής απελευθέρωσης.

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας - έλεγε η απόφαση της Ολομέλειας - καλεί τον ελληνικό λαό, τα κόμματα και τις οργανώσεις του, σ' ένα εθνικό μέτωπο της απελευθέρωσης:

Η λευκή τρομοκρατία στην Κρήτη – Μαρτυρία Μίκη Θεοδωράκη

Source: η Λέσχη

Το παρακάτω αποτελεί απόσπασμα του αυτοβιογραφικού έργου του Μίκη Θεοδωράκη, Δρόμοι του Αρχάγγελου

(Βρισκόμαστε στην Κρήτη των τελών του 1949, ο Μίκης Θεοδωράκης έχει επιστρέψει στο πατρικό του από την Μακρόνησο. Πρακτικά ο Εμφύλιος έχει λήξει)

Όταν πλησιάζαμε στην γέφυρα του Κλαδισού, για να μπεις στα Χανιά ένας χωροφύλακας μας έκανε σήμα να σταματήσουμε και να παρκάρουμε πίσω από την ουρά παρκαρισμένων λεωφορείων και αυτοκινήτων, που είχαν στηθεί στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Μας διέταξε να βγούμε έξω. Ο θείος του είπε “Τμηματάρχης της Γενικής Διοικήσεως”. Όμως ο χωροφύλακας χωρίς να εντυπωσιαστεί από το αξίωμα, θα έλεγα ζοχαδιασμένος, του λέει “Κι ο Παπάγος να σουνα το ίδιο μου κάνει. Θα βγείτε όλοι για να δείτε όλοι.” Μια ουρά από χωριάτες και χωριάτισσες κάπου διακόσια μέτρα μάκρος, είχε σχηματιστεί και βάδιζε αργά προς τον Κλαδισό. Εκεί είχαν κρεμάσει τον καπετάν Γιώργη, τον φόβο και τον τρόμο της Χωροφυλακής και γενικότερα των “εθνικών δυνάμεων” της περιοχής. Είχαν φτιάξει ένα είδος κρεμάστρας, με χοντρά κλαδιά από δέντρα κι από εκεί κρέμονταν σαν σφαχτάρια οι σκοτωμένοι αντάρτες και αντάρτισσες.

71 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ)

Source: Κονσερβοκούτι

27 Σεπτέμβρη 1941Ποιοι αλήθεια από κείνη τη γενιά, οι ελάχιστοι που ζουν σήμερα, δε θυμούνται το κουράγιο, τη ζεστασιά, τη δύναμη που πήρε, όταν στα ψιθυριστά, στα κρυφά, για λόγους περιφρούρησης, μαθαίνανε πως ιδρύθηκε μια οργάνωση που καλούσε ΟΛΟΥΣ τους πατριώτες να μην υποταχθούν, αλλά να αντισταθούν με οποιονδήποτε τρόπο στη φασιστική καταιγίδα που πλάκωσε τον τόπο;

Επίσης το ΕΑΜ διακήρυξε πως το ίδιο αδέκαστοι και τιμωροί πρέπει να είναι οι πατριώτες στους συνεργάτες των καταχτητών, που από την είσοδό τους την πρώτη μέρα πήγαν μαζί τους. Οι Αθηναίοι πληροφορημένοι από την προηγουμένη για την επικείμενη κατάληψη είχαν κλειστεί στα σπίτια τους. Κανείς δεν κυκλοφορούσε. Η πόλη έμοιαζε νεκρή. Ηταν η πρώτη γενική αποδοκιμασία της κατοχής θα έλεγα, η πρώτη αντιστασιακή πράξη της Αθήνας.

«Βρέθηκαν “Ελληνες επίσημοι” για να παραδώσουν την πρωτεύουσα. Μια επιτροπή από τον στρατηγό Καβράκο, στρατιωτικό διοικητή Αθηνών, το δήμαρχο της Αθήνας, Πλυτά, και Πειραιά Μανούσκο και το νομάρχη Αττικής Πεδόπουλο, έφτασε στο καφενείο Αμπελοκήπων ΠΑΡΘΕΝΩΝ απέναντι στη βίλα ΘΩΝ. Εκεί σε μια σύντομη κατάπτυστη τελετή παρέδωσαν τα κλειδιά της πόλης στον Ναζί αντισυνταγματάρχη Σέιμπεν παρουσία του στρατιωτικού ακολούθου της Γερμανικής Πρεσβείας» (βιβλίο Γιάννη Κυριακίδη «ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ – ΦΑΛΗΡΟ 1941-1945», Εκδόσεις ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, Μάης 1983, σελ. 9).

Νέα κατασταλτικά ήθη

Άποψη

O tempora, o mores...

Ζούμε σε  μια πολύ ενδιαφέρουσα (από μια διεστραμμένη ίσως άποψη) εποχή. Νέα ήθη και νέες μέθοδοι καταστολής εγκαινιάζονται και εφαρμόζονται σε μια προφανώς μουδιασμένη και ανίκανη(;) να αντιδράσει κοινωνία.

Σε συνέχεια λοιπόν της δημοσίευσης των φωτογραφιών και των στοιχείων ταυτότητας των ιεροδούλων πριν από λίγους μήνες, νέο φριχτό επεισόδιο σε αυτό που δείχνει να είναι ένα ατέρμονο σπιραλ τρόμου αποτελεί η δημοσιοποίηση φωτογραφιών και στοιχείων ταυτότητας των συλληφθέντων στην προχθεσινή πορεία/απεργία.

Σε αυτές τις περιπτώσεις τα προσχήματα ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία (σε ποσότητα και ποιότητα). Έτσι, από την επίκληση της δημόσιας υγείας και της αντιμετώπισης του AIDS, φτάσαμε στην προάσπιση της δημόσιας ειρήνης και συνεχίζουμε σε έναν δρόμο στο τέλος του οποίου βρίσκεται η δυνατότητα του κράτους να διαπομπεύει κατά το δοκούν πολίτες.

Χτες οροθετικές ιερόδουλες, σήμερα (κατηγορούμενοι ως) μπάχαλοι, αύριο εσύ κι εγώ. Έτσι παν αυτά...

Το αγκάθι των δημόσιων επιχειρήσεων (Unfollow #8, Αύγουστος 2012)

Source: Leonidas Vatikiotis

Πολύ πιο περίπλοκο αποδεικνύεται το ζήτημα της δημόσιας περιουσίας στην Ελλάδα, απ’ όσα το φαντάζονταν οι πιστωτές μας, όταν πρόβλεπαν πως μέχρι το 2015 θα εισρεύσουν στην Ελλάδα 50 δισ. ευρώ, μόνο από τις ιδιωτικοποιήσεις. Μάρτυρας των αντιξοοτήτων είναι οι θεαματικές μέχρι τώρα επιδόσεις της Ελλάδας στο άθλημα των ιδιωτικοποιήσεων (εδώ το παρελθόν δεν αποδεικνύεται καλός σύμβουλος) και η αναπάντεχη συμπάθεια της ντόπιας οικονομικής ελίτ για τις ΔΕΚΟ που ξάφνου μετατράπηκε σε φύλακα άγγελο των δημόσιων αγαθών!

Όσοι συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ως τελευταία σοβιετική δημοκρατία κι εξακολουθούν να την μέμφονται για την σοβαρή παρουσία του δημοσίου στην επιχειρηματική ζωή θα δυσκολευτούν να εξηγήσουν την σειρά της «κρατικοδίαιτης» Ελλάδας σε έναν πίνακα που κατατάσσει τις χώρες της ΕΕ με βάση τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ (Privatizations in EU countries, CESifo DICE Report 3/2010). Η περίοδος αναφοράς ξεκινάει από το 1989 και φτάνει μέχρι το 2008. Αν λάβαινε κανείς στα σοβαρά τους νεοφιλελεύθερους θα περίμενε την Ελλάδα να βρίσκεται στο ναδίρ της σειράς κατάταξης. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι πολύ διαφορετική.

Ακροδεξιά και κυβερνητικός εξτρεμισμός

Red NoteBook

  Ακροδεξιά και κυβερνητικός εξτρεμισμός Όταν τα σύννεφα από την κρίση της νομιμοποίησης έφεραν τη βροχή της εξέγερσης του Δεκέμβρη, το ιδεολόγημα για τα δύο άκρα φάνηκε ήδη έτοιμο και προσέφερε τις πολύτιμες υπηρεσίες του

Του Μιχάλη Σπουρδαλάκη

Το διαβόητο ιδεολόγημα των δύο άκρων αναπαράγεται από έγκριτους (;) δημοσιογράφους, επιστήμονες και πολιτικούς που με περισσή αυταρέσκεια αυτοαναγορεύονται σε «δυνάμεις της ευθύνης». Ο Λόγος τους αυτός αποκαλύπτει, εκτός των άλλων, με τρόπο κραυγαλέο τον πανικό και τη βαθιά κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. Κατά συνέπεια πρόκειται για μια πολυσύνθετη όσο και ενδιαφέρουσα συζήτηση που δεν μπορεί να εξαντληθεί σε λίγες γραμμές. Αφοριστικά, ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να σημειώσει:

Ο πατριωτισμός των πλουσίων

Source: αριστερό blog

 ΚΙΜΠΙ*

Το ότι η καρδιά της Άνγκελα Μέρκελ ματώνει βλέποντας τους φτωχότερους Έλληνες να υποφέρουν ίσως και να είναι αλήθεια. Ούτε ο εθνικός εγωισμός, ούτε ο πολιτικός δογματισμός, ούτε ο οικονομικός κυνισμός αποκλείουν εντελώς τα συναισθήματα. Ωστόσο, τόσο συχνές εκκλήσεις στον πατριωτισμό των πλούσιων Ελλήνων, που μετώκησαν εις άγνωστον διεύθυνσιν μαζί με τον πλούτο τους, θα περιβάλουν τελικά την κεφαλή της καγκελαρίου με φωτοστέφανο γραφικότητας. Αν υπήρχε κάποιο ίχνος ειλικρίνειας ή ρεαλισμού σ’ αυτές τις εκκλήσεις, θα έπρεπε να πάρουν τον χαρακτήρα μιας υπόδειξης προς την τρόικα, η οποία εκπροσωπεί πρωτίστως τη Γερμανίδα καγκελάριο, ν’ αλλάξει ριζικά τη συνταγή του μνημονίου, που έγκειται ακριβώς στο αντίθετο: να καταστήσει φτωχότερους τους ήδη φτωχούς Έλληνες. Η ηθικοπολιτική ευαισθησία της κ. Μέρκελ , όμως, είναι αλά καρτ. Ο πατριωτισμός των φτωχών Ελλήνων επιβάλλεται ως καταναγκασμός. Ο πατριωτισμός των πλουσίων Ελλήνων τίθεται σε εθελοντική βάση. Άλλωστε, ενέχει και κινδύνους για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αν, αίφνης, μερικές χιλιάδες πλουσίων αποφασίσουν, επειδή ξύπνησε ο πατριώτης μέσα τους, να επαναπατρίσουν τα 22 δισ. ευρώ που φυγάδευσαν στη διετία της κρίσης -κι αυτά είναι μόνο τα μετρήσιμα- ποιος ξέρει πόσες γερμανικές τράπεζες θα πάθουν ταράκουλο;  Αυτό δεν θα το άντεχε ούτε ο πατριωτισμός, ούτε η πονοψυχιά της κ. Μέρκελ.

Οι φασίστες επιστρέφουν στους δρόμους της Μαδρίτης

Source: //ΠαραλληλοΓράφος//

απο το Ecoleft

Οι νοσταλγοί του Φράνκο επανεμφανίζονται με τον μανδύα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας

Η Ακρα Δεξιά σηκώνει, πάλι, κεφάλι στην Ισπανία. Χίλιοι νεοφασίστες διαδήλωσαν το περασμένο Σάββατο στη Μαδρίτη με σύνθημα «Η κρίση ονομάζεται δημοκρατία». Αυτή ήταν η πρώτη τους δυναμική εμφάνιση ύστερα από μια μακρά περίοδο ησυχίας.

Αποτελεί ένδειξη ότι η ισπανική Ακροδεξιά θα ακολουθήσει τα χνάρια αδελφών κομμάτων της στην Ευρώπη και θα κάνει την «έκπληξη» στις επόμενες εκλογές; Ολα τα συστατικά υπάρχουν εκεί: οικονομική κρίση, υψηλότατη ανεργία, πολλοί μετανάστες και νοσταλγοί του Φράνκο έτοιμοι να αλλάξουν μανδύα και να φορέσουν εκείνον του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι, πουλάει πολύ σήμερα.Οι ισπανοί ακροδεξιοί μπορεί να μην έχουν καταφέρει ακόμα να εκλεγούν στο Κοινοβούλιο, όμως η παρουσία τους έχει αρχίσει να γίνεται αισθητή σε τοπικό επίπεδο. Παράδειγμα ο Σαβιέρ Γκαρθία Αλμπιόλ, δήμαρχος της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Καταλονίας, της Μπανταλόνα, ο οποίος εξελέγη, όπως λένε τα ισπανικά μέσα ενημέρωσης, «με μια ρητορική που δεν διαφέρει και πολύ από εκείνη της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα».

Η «ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ», Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Source: Κονσερβοκούτι

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΩΤΗΡΗ

Τo τελευταίο διάστημα έχει γίνει της μόδας η καταδίκη της φασιστικής Χρυσής Αυγής από εκπροσώπους των κομμάτων εξουσίας και των ιδεολογικών μηχανισμών τους. Κοινός τόπος η ανάγκη να «προστατευτεί η δημοκρατία» από «ακραίες» πρακτικές. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο υποκριτικό. Η άνοδος του φασιστικού κινήματος αποτελεί οργανική πλευρά των μηχανισμών και των πολιτικών που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Η άνοδος του νεοφασιστικού κινήματος δεν θα είχε υπάρξει, χωρίς την επίμονη παρουσία στο λόγο της ιστορικής κοινωνικής και πολιτικής Δεξιάς αυταρχικών αντανακλαστικών λατρείας του νόμου και της τάξης, ενισχυμένων από όλο το συνεχές νήμα τουθεσμικού και ιδεολογικού αντικομμουνισμού που συνδέει τους συνεργάτες των Γερμανών, τους μετεμφυλιακούς εκτελεστές των λαϊκών αγωνιστών, τη Χούντα, τη μεταπολιτευτική αυταρχική δημοκρατία. Ειδική πλευρά του προβλήματος η συνειδητή επιλογή της ηγεσίας των κατασταλτικών μηχανισμών όχι μόνο να ανέχονται αλλά και να ενισχύουν τις ακροδεξιές αντιλήψεις μέσα στους μηχανισμούς καταστολής, με βάση την εκτίμηση ότι μόνο ένας διεστραμμένος συνδυασμός μιλιταρισμού και φασισμού μπορεί να κάνει ένα νέο να πιστέψει ότι είναι αξιοπρεπής απασχόληση ο ανηλεής ξυλοδαρμός διαδηλωτών.

GULAG 33, τα θεωρεία των άκρων

Source: Γιάννης Ιωάννου - Γελοιογράφος

Filed under: COMIC (Εθνος της Κυριακής) Tagged: η θεωρία των άκρων

Είμαστε παρωχημένοι

Source: PRAXIS

Το μανιφέστο των παρωχημένων:

Είμαστε παρωχημένοι. Πιστεύουμε πως ο κόσμος πρέπει να μπορεί να εργάζεται.

Είμαστε παρωχημένοι. Πιστεύουμε ότι ο εργάτης δεν πρέπει να είναι δούλος. Πρέπει να ζει ως άνθρωπος.

Είμαστε παρωχημένοι. Πρέπει ο εργάτης να έχει ασφάλιση, να δικαιούται άδειες, να πληρώνεται τις υπερωρίες του.

Είμαστε παρωχημένοι. Θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν σχολείο και να μην αναγκάζονται να το παρατάνε στα 14 τους χρόνια για να βγουν στο μεροκάματο.

ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ!

Source: Κονσερβοκούτι

Ο ΠΡΩΗΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΔΝΤ ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΕ-ΔΝΤ!

«Αποδεχόμενη τους όρους που έθεσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι της και το ΔΝΤ, η Ελλάδα παραχώρησε σε μεγάλο βαθμό τη δημοσιονομική και όχι μόνο κυριαρχία της στους δανειστές της», αναφέρει μεταξύ άλλων ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης στο βιβλίο του «Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ» που κυκλοφορεί την Τρίτη.

«Προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση και να εξασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη, μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, εξαναγκάστηκε να αποδεχτεί τους όρους του πρώτου και τουδεύτερου μνημονίου που της επέβαλαν οι εταίροι της, με αποκορύφωμα το "νεο-αποικιακό" ειδικόλογαριασμό, στον οποίο θα δεσμεύονται οι φορολογικοί πόροι της χώρας μας ώστε να αποπληρώνει κατά προτεραιότητα τους δανειστές της», τονίζει στην περιγραφή του βιβλίου του και καταλήγει : «έτσι, η Ελλάδα μετατράπηκε σε μια σύγχρονη "αποικία" των δανειστών της».