Η Coca – Cola και η παγκοσμιοποίηση δεν πάνε με όλα (30/8-5/9/12 Επίκαιρα)

Source: Leonidas Vatikiotis

Σε αγκάθι στα πλευρά της Ουάσινγτον εξελίσσεται η πάλαι ποτέ «πίσω αυλή» των ΗΠΑ, η Λατινική Αμερική. Μετά τον Ισημερινό που παραχώρησε πολιτικό άσυλο στον διωκόμενο μαχητή της ελευθεροτυπίας Τζουλιάν Ασάντζ, σπάζοντας τον ασφυκτικό και θανάσιμο κλοιό που δημιουργούσαν γύρω του οι ΗΠΑ, ήρθε η σειρά της Βολιβίας να αμφισβητήσει την κυριαρχία των ΗΠΑ στην αμερικανική ήπειρο. Στο στόχαστρο μάλιστα του κύματος εθνικής αφύπνισης που δημιουργείται με ευθύνη της κυβέρνησης του Έβο Μοράλες βρέθηκαν δύο σύμβολα της αμερικανικής αυτοκρατορίας, πλανητικής εμβέλειας, που ενδεχομένως να αποτελούν τους σημαντικότερους πρεσβευτές του αμερικανικού τρόπου ζωής, καταφέρνοντας να πολλαπλασιάζουν την επιρροή που ασκούν οι ΗΠΑ, γειώνοντάς την στον καθημερινό τρόπο ζωής. Όλα αυτά μέχρι πρόσφατα.

Ο πόλεμος ευρώ – δολαρίου κι οι παράπλευρες απώλειες: Ελλάδα (Επίκαιρα 23-29.8.12)

Source: Leonidas Vatikiotis

Αντίθετα με το τι συμβαίνει στην ευρωζώνη, όπου η μια κρίση υποδέχεται την άλλη κι η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα του κοινού νομίσματος συνεχώς αυξάνεται, στη διεθνή αρένα το ευρώ αντέχει! Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το συμπέρασμα μελέτης που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τον Ιούλιο με τίτλο «Ο διεθνής ρόλος του ευρώ». Στην μελέτη εξετάζεται η θέση που κατέχει το κοινό νόμισμα στη διεθνή αγορά υπό το πρίσμα φυσικά των πρόσφατων αναταράξεων και αβεβαιοτήτων που τις περισσότερες φορές ως σημείο εκκίνησης έχουν το ίδιο το Βερολίνο, όπως συμβαίνει με τις αλλεπάλληλες δηλώσεις Γερμανών πολιτικών κι οικονομικών αξιωματούχων που ως κοινό παρανομαστή έχουν την διάσπαση της ευρωζώνης ή την ανάγκη αποπομπής των «απείθαρχων» κρατών μελών.

Φασισμός: Σαρξ εκ της σαρκός τους

Source: Κονσερβοκούτι

Γράφει:

ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι

η υπονόμευση του συλλογικού και η θρησκεία του άφατου ατομισμού που στην οικονομία λατρεύει τον «ιδιώτη» και στην πολιτική διακηρύττει το θατσερικό δόγμα «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν».

Είναι

το εγκατεστημένο ανταγωνιστικό μοντέλο συμβίωσης που αναπαράγει το πρότυπο «ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο» και σε συνθήκες κρίσης διαποτίζει τον κοινωνικό ιστό με το δηλητήριο «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Είναι

η παραχάραξη

Η Ελλάδα είναι ανέκδοτο

Source: πιτσιρίκος

Αίσθηση έχουν προκαλέσει οι επιθέσεις μελών της Χρυσής Αυγής –με επικεφαλής βουλευτές του κόμματος- κατά αλλοδαπών μικροπωλητών σε πανηγύρι στη Ραφήνα, σε λαϊκή αγορά στο Μεσολόγγι και σε άλλες περιοχές. Ήδη, οι μεγάλες ξένες εφημερίδες κάνουν πάρτι και η σφαλιάρα που θα φάνε τις επόμενες ημέρες η χώρα μας και ο ελληνικός τουρισμός θα είναι άνευ προηγουμένου.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι τα μέλη της Χρυσής Αυγής κάνουν –με κάπως πιο άγριο τρόπο- τη δουλειά των αστυνομικών.

Αφιέρωση

Source: η Λέσχη

του Γιάννη Μακριδάκη

“Στην αρχή, όταν επηγαίναμε, είχενε κύμα η θάλασσα κι εμείς θα ταξιδεύαμε με ψαρόβαρκες, με πανί και με κουπιά. Και περιμέναμε να καλμάρει λίγο η θάλασσα. Κι ερχόντανε οι γυναίκες και βάζανε εικόνες μέσα στη θάλασσα, να γαληνέψει η θάλασσα, να μπορέσομε να ταξιδέψομε. Όταν νύχτωσε, με τη βοήθεια του Θεού, εκάλμαρεν η θάλασσα και έρχονται έντεκα ψαρόβαρκες. Και φύγαμε κονβόι. Και ξεκινούμε κατά τις 9 η ώρα γιατί έπρεπε να νυχτώσει. Και πηγαίναμε κοντά κοντά στη Χίο, δηλαδή δεν πήγαμε αμέσως απέναντι προς την Τουρκία. Τα παράλια της Χίου ακολουθούσαμε. Εμείς είμαστε η τελευταία βάρκα. Καμιά εικοσαριά αθρώποι μέσα και τέσσερις στο κουπί. Εν τω μεταξύ η αδελφή μου, μωρό, το ‘χε τυλιγμένο σ’ ένα χράμι η μαμά μουκαι αυτό ζαλίστηκε, φαίνεται, με τη θάλασσα και άρχισε να κλαίει, να κλαίει γοερά και να φωνάζουνε μες στη βάρκα: “Πετάξτε το παιδί στη θάλασσα, θα μας πιάσουνε οι Γερμανοί”….
Εύχαρις Κοκκάλη Ακαβάλου

“Κανονίσαμε με έναν βαρκάρη από τα θυμιανά να μας πάει απέναντι. Μας είπε λοιπόν μια συγκεκριμένη μέρα: “Ελάτε εδώ, στον Καρφά, στη μία η ώρα”, γιατί περνούσεν η Καταδίωξη “να ξεκινήσομε”….

Είμαστε εννιά άτομα μέσα σε μια βάρκα. Ξεκινήσαμε, Ό,τι είχαμε του το δώσαμε, τον επλερώσαμε. Κάτι λεφτά είχαμε μαζεμένα όλοι μαζί και του τα δώσαμε να μας πα. Ο πατέρας μου είχενε ένα σάκο στρατιωτικό και είχενε αγοράσει πέντ’ έξι κιλά σύκα και τα είχενε μέσα για να τα φάμε άμ έβγομε από κει. Δεν είχαμε τίποτ άλλο. Καλοκαίρι του 41 ήτανε. Ξεκινήσαμε να φύγομε. Σιγά σιγά επηγαίναμε. Η αδερφή μου, ήτανε έντεκα χρονώ, έβγαζε τα νερά από τη βάρκα από δω που ξεκινήσαμε μέχρι την Τουρκία. Σαν φτάσαμε πια στα μισά της διαδρομής, ήκουεν ο βαρκάρης ένα ντούκου ντούκου ντούκου και λέει:’Έρκεται η Καταδίωξη. Αν έρτει πιο κοντά και δούμε πως είναι η Καταδίωξη, θα βγάλω το φελλό”.

Το φελλό θα βγάλεις; Έτσι και σε δω να σκύψεις να βγάλεις το φελλό θα σε πετάξω στη θάλασσα και θα την πάω εγώ τη βάρκα, του λέει ένας γείτονας που ταξίδευε μαζί μας. Ήτανε τρεςι άντρες μέσα, ο πατέρας μου κι άλλοι δυο. Αν ήμασταν μοναχοί μας, τα γυναικόπαιδα, θα μας είχενε πνιγμένους”…
Γιάννης Ξυντάρης

“Το στενό της Χίου τα τελευταία εκατό χρόνια έζησε πολλές παρόμοιες ιστορίες. Το 1914 με τον πρώτο διωγμό οι βάρκες έρχονταν προς τα δω, το 1920 με την παλιννόστηση τα πλεούμενα πήγαιναν προς την απέναντι ακτή. Το 1922 με τον μεγάλο διωγμό ξανά οι βάρκες των απελπισμένων ήρθαν προς τα εδώ. Το 1941 ήταν πάλι η σειρά της αντίστροφης πορείας. Σήμερα, εδώ και κάμποσα χρόνια, πάλι απελπισμένοι πρόσφυγες από τις ασιατικές χώρες κάνουν αυτό το νυχτερινό ταξίδι προς το άγνωστο φορτωμένοι με ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Το θαλάσσιο στενό ανάμεσα στη Χίο και τη Σμύρνη ποτέ δεν ησύχασε. Ποτέ δεν έπαψε να γεννά ελπίδα, να βρέχει την αγωνία και να ρουφά τη ζωή όσων δεν κατάφεραν να το περάσουν.

Ας είμαστε λοιπόν σε εγρήγορση κι ας δείχνουμε κατανόηση και ανθρωπιά στους σύγχρονους πρόσφυγες. Ας είμαστε πολιτικά ενεργοί με βασικό στόχο να μην υπάρχουν ποτέ πια πρόσφυγες σ’ αυτή τη γη. Ας μην ξεχνάμε πως κανένας δεν φεύγει από την πατρίδα του δίχως πόνο. Τα χώματα που μας γέννησαν, μας έχουν δανείσει το κορμί, να το ζήσουμε, να το περιφέρουμε και στο τέλος να το παραδώσουμε πίσω, εκεί που ανήκει. Γι’ αυτό τα χώματα μάς τραβούν και κάθε προσφυγιά είναι βίαιη”

Αυτά έγραφα τότε, πριν μερικά χρόνια στον επίλογο του βιβλίου Συρματένιοι ξεσυρματένιοι όλοι, χιώτες πρόσφυγες και στρατιώτες στη Μέση Ανατολή, (εκδ. Πελινναίο 2007 και Εστία 2010), από το οποίο είναι και τα αποσπάσματα των μαρτυριών που παρέθεσα στην αρχή.

Ήμουν βέβαιος ότι θα ξανάρθει η μέρα που οι Έλληνες θα φεύγουν και πάλι πρόσφυγες διότι η πορεία της ιστορίας δεν αλλάζει, οι βάρκες με τους πρόσφυγες θα ξαναπάνε απέναντι, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα είναι τόσο κοντά αυτή η μέρα, όπως τη βλέπω τώρα να πλησιάζει. Παρόλα αυτά, η αμορφωσιά και ο ρατσισμός που επιπλέουν και μολύνουν την ελληνική κοινωνία, δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα απ’ αυτό που έρχεται διότι δεν φρόντισαν ποτέ να μάθουν τι έχει προηγηθεί. Ίσως είναι η μοίρα της ανθρωπότητας να κάνει κάθε τόσο τα ίδια λάθη. Για να ξεσκαρτάρει ο πληθυσμός και ξανά απ’ την αρχή.

Το παρόν ποστ είναι αφιερωμένο στα παιδιά που άφησαν την τελευταία τους πνοή άδικα των αδίκων έξω από τη Σμύρνη προχτές, πληρώνοντας την αθλιότητα της κοινωνίας των γονέων τους. Επίσης είναι αφιερωμένο προκαταβολικά στα πνιγμένα ελληνάκια που θα πληρώσουν στο άμεσο μέλλον με τον ίδιο τρόπο ή ανάλογο τρόπο, την ίδια αθλιότητα.

Από την προσωπική σελίδα του Γιάννη Μακριδάκη

Οι «Τεμπέληδες» του μνημονίου

Source: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Συγκλονιστικό είναι το στοιχείο της ΕΛΣΤΑΤ, της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής: Φέτος τον Ιούνιο εργάζονταν 3.766.415 Έλληνες, οι οποίοι έπρεπε να με όσα κέρδιζαν να ζουν… 4.588.507 άτομα, δηλαδή 1.216.410 ανέργους και 3.372.097 οικονομικά μη ενεργά άτομα (γέρους, παιδιά, μαθητές, σπουδαστές κλπ). Είναι εξωφρενικό 3,8 εκατομμύρια άνθρωποι να ζουν με τη δουλειά τους 4,6 εκατομμύρια άλλους! Μόλις το 2008, η κατάσταση ήταν αντίστροφη: 4,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι ζούσαν 3,8 εκατομμύρια μη οικονομικά ενεργά άτομα και ανέργους.

ΝΤΡΑΓΚΙ: Μνημόνια παντού! (Πριν, 9 Σεπτεμβρίου 2012)

Source: Leonidas Vatikiotis

Δυσβάσταχτοι όροι θα συνοδεύουν την αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ

Στην κοινωνία και τους εργαζόμενους της Ευρώπης μεταβιβάζει πλέον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το κόστος διάσωσης του ενιαίου νομίσματος. Οι πολυαναμενόμενες δηλώσεις του προέδρου της, Μάριο Ντράγκι, τηξν προηγούμενη Πεμπτη ναι μεν έγνεψαν καταφατικά στο αίτημα των πολιτικών ηγεσιών των κλυδωνιζόμενων χωρών (και ιδίως σε Ιταλία, Ισπανία) για στήριξη των ομολόγων τους, από την άλλη όμως υπενθύμισαν ότι στην εποχή μας δωρεάν γεύματα δεν περιλαμβάνονται στο μενού κι ο λογαριασμός πάει στους εργαζόμενους.

Με αφορμή την Ελληνοφρένεια: Το φασιστικό παραλήρημα του Μητροπολίτη Κονίτσης στην επέτειο του Γράμμου

Source: Erodotos Weblog

Οι παλιές αγάπες δεν πεθαίνουν ποτέ…

Το “ρεπορτάζ” από το σάιτ “Σύνδεσμος Ελλάς”:

“Με μεγάλη λαμπρότητα και πλήθος κόσμου από όλη την Ελλάδα την περασμένη Κυριακή 26 Αυγούστου τιμήθηκε στην ακριτική Βούρμπιανη Κονίτσης (Γράμμος), αλλά και στο Βίτσι, η επέτειος της νίκης των Ενόπλων Δυνάμεων έναντι του κομμουνιστικού «Δημοκρατικού Στρατού». Στον Γράμμο προσήλθε και φέτος πλήθος προσκυνητών και τελέσθηκε το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο στην μνήμη των πεσόντων αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών του Ελληνικού Στρατού καθώς και των πεσόντων ανδρών της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής που έπεσαν υπέρ πατρίδος τα έτη 1946-1949.

Διοργανωτής της εκδήλωσης μνήμης ήταν η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) Ιωαννίνων. Στην θεία λειτουργία και στο ιερό μνημόσυνο ιερούργησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας. Δυστυχώς απούσα ήταν η επίσημη Πολιτεία που άλλοτε έδινε το «παρών» στην συγκεκριμένη εθνική εκδήλωση. Μετά την έπαρση της σημαίας, ακολούθησε τρισάγιο στο μνημείο των πεσόντων. Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή στην μνήμη των νεκρών στρατιωτών και χωροφυλάκων.

Έπειτα ο πρόεδρος της ΕΑΑΣ Ιωαννίνων…