«Ευρωπαϊστές ενάντια στους κομμουνιστές»! Για τα συμφέροντα της χώρας….

Αναδημοσίευση από το αριστερό Blog

του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη*

 Τρία σε ένα. Νοικοκυρεμένα. Την είπε την αλήθεια ο Καρατζαφέρης. «Ξεχάστε τα τρία κόμματα. Δεν έχουν και μεγάλες διαφορές μεταξύ τους», είπε. Έθεσε και τη διαχωριστική γραμμή: «Ευρωπαϊστές ενάντια στους κομμουνιστές»!

Μπράβο Γιώργο (Παπανδρέου), μπράβο Αντώνη! Μπράβο και στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Δεν βρέθηκε ένας να απαντήσει στο σπεκουλάρισμα του Καρατζαφέρη. Μάλλον δεν προσβλήθηκε κανένας για να νιώσει την ανάγκη για κάτι τέτοιο.

Θα ήταν η πιο πετυχημένη πολιτική φάρσα και συγχρόνως η εκφραστικότερη πολιτική τραγωδία αν, σε μέρες μνήμης και τιμής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τοποθετούσαν στο υπουργείο προστασίας του πολίτη, τον Βορίδη, γνωστό νοσταλγό του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Κρίμα! Τον έκαναν υπουργό υποδομών!

Κράτησα μία φράση από τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού-τραπεζίτη που έλεγε πως θα κάνει ότι μπορεί για το συμφέρον της χώρας.

Πρόκειται για την πιο «πονηρή» φράση που μπορεί να πει κάποιος από το βήμα της Βουλής.

Συμφέρον της χώρας για τον εφοπλιστή σημαίνει να μη ναυπηγεί τα πλοία του στην Ελλάδα, γιατί δεν συμφέρει οικονομικά, ούτε να προσλαμβάνει Έλληνες ναυτικούς γιατί δεν απέκτησαν ακόμη σχιστά μάτια, αλλά ταυτόχρονα, να καμαρώνει ξεδιάντροπα πως η Ελλάδα είναι πρώτη ναυτική δύναμη.

Συμφέρον της χώρας για το βιομήχανο και τον επιχειρηματία σημαίνει τη μεταφορά της βιομηχανίας ή της επιχείρησής του σε άλλη χώρα με μεροκάματα σκλαβιάς για να κερδίζει ο ίδιος περισσότερα.

Συμφέρον της χώρας για τον μεγαλοξενοδόχο σημαίνει φοροαπαλλαγές για να ενισχυθεί ο τουρισμός και προσλήψεις «μαύρες» που έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας το μήνα Αύγουστο παρ’ όλη την αύξηση της τουριστικής κίνησης κατά 20% περίπου.

Συμφέρον της χώρας για τον τραπεζίτη σημαίνει αύξηση της κερδοφορίας της τράπεζάς του, ακόμη και αν αυτό σημαίνει να πετάγονται στο δρόμο οικογένειες επειδή το υποθηκευμένο σπίτι τους, βγήκε στο σφυρί, λόγω αδυναμίας εξόφλησης των στεγαστικών δανείων.

Συμφέρον της χώρας για τον μεγαλοφοροφυγά σημαίνει να πληρώνουν φόρους μόνο τα γνωστά υποζύγια ενώ ο ίδιος να απολαμβάνει ασυλίας γεμίζοντας τις ελβετικές τράπεζες με καταθέσεις.

Συμφέρον της χώρας για τον μεγαλοεργολάβο σημαίνει να προπληρώνεται από τους πολίτες για τους δρόμους που θα φτιάξει στο μέλλον και να υπερτιμολογεί ένα έργο τόσες φορές, όσες χρειάζεται για να θησαυρίσει, ανεβοκατεβάζοντας , αν κρίνει αναγκαίο, ακόμα και κυβερνήσεις, με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που, συγχρόνως, διαθέτει.

Συμφέρον της χώρας για τον εργαζόμενο σημαίνει να συνεχίσει να έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά, με μισθό τέτοιο που θα του εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Συμφέρον της χώρας για τον άνεργο σημαίνει να αποκτήσει μόνιμη και σταθερή δουλειά χωρίς να χρειαστεί να τον νοικιάσει κάποια Μη Κυβερνητική Οργάνωση.

Συμφέρον της χώρας για τη νεολαία σημαίνει να μπορεί να σχεδιάζει, να ονειρεύεται και να οραματίζεται. Ναι ρε, να οραματίζεται! Χωρίς εμπόδια και απαγορεύσεις, χωρίς τηλεοπτικά ναρκωτικά που προκαλούν εθισμό στο «ανύπαρκτο», το «δήθεν»  και την αποβλάκωση.

Συμφέρον της χώρας για το μαθητή σημαίνει να έχει τα αυτονόητα: βιβλία, καθηγητές, ζεστές αίθουσες το χειμώνα και προοπτική για το μέλλον.

Συμφέρον της χώρας για τον συνταξιούχο σημαίνει να μπορεί να περπατάει στο τέλος της ζωής του χωρίς να ντρέπεται, γιατί ντροπή μεγάλη νιώθει ο παππούς και η γιαγιά όταν, ένα δώρο, δεν μπορούν να πάρουν στα εγγόνια τους.

Συμφέρον της χώρας για τους πολλούς σημαίνει να μην υπάρχουν αυτοί οι ελάχιστοι που έχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων ή που διαθέτουν ενυδρείο με καρχαρίες σε παιδικό δωμάτιο.

Συμφέρον της χώρας για τους πολίτες σημαίνει να μην κόβει το ρεύμα η ΔΕΗ σε ανθρώπους που δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι που έρχεται με το λογαριασμό του ρεύματος.

Ποιο από τα παραπάνω συμφέροντα θα υπηρετήσει ο πρωθυπουργός-τραπεζίτης;

Υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει την απάντηση;

Μεταφράζουν την ανοχή που δείχνουν οι πολίτες τις τελευταίες μέρες, ως αποδοχή της πολιτικής της κυβέρνησης συνεργασίας.

Μάλλον δεν κατάλαβαν το πόσο γενναιόψυχοι είναι οι πολίτες και πως απλώς το διασκεδάζουν λίγο.

Διασκεδάζουν με το πολιτικό ξεβράκωμα των ηγεσιών των τριών κομμάτων που συγκυβερνούν και των βουλευτών που τα ακολουθούν.

Δέχονται να παρακολουθήσουν την στερνή πολιτική παράσταση από τους πιο ατάλαντους ηθοποιούς που γνώρισε τα τελευταία χρόνια η πολιτική σκηνή του τόπου λίγο πριν τους στείλουν σε μόνιμη εφεδρεία.

Δεν πείθουν ούτε και τρομάζουν κανέναν με τα εκβιαστικά διλήμματα που συνεχίζουν να χρησιμοποιούν

.

Μας βάζουν το δίλημμα ευρώ ή δραχμή όταν, την ίδια στιγμή, η Γερμανία ετοιμάζει είτε τον αναγκαστικό διωγμό της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ είτε τη δημιουργία ζωνών δύο ταχυτήτων είτε τη λύση της αποχώρησης της ίδιας της Γερμανίας, από τη ζώνη του ευρώ.

Μέχρι και τις υπογραφές της κυβερνητικής τρόικας ζητάνε οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι δανειστές , στα πλαίσια μιας ανεπανάληπτης επίδειξης αλαζονείας, δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στους «τρεις κυβερνητικούς καβαλέρος» να κοκορευτούν λέγοντας πως «δεν υπογράφουν».

Όχι, μην παρασύρεστε. Δεν αναφέρονται στα μνημόνια ούτε στις αποφάσεις της τελευταίας συνόδου κορυφής που έγινε στις 27 Οκτωβρίου. Στα αυτόγραφα χωρίς ουσία που ζητούσαν οι ευρωπαίοι αναφέρονται. Τα άλλα, τα σημαντικά, θα τα υπογράψουν όλοι, με χέρια και με πόδια.

Έτσι είναι. Μετά τους λαοπρόβλητους πολιτικούς ηγέτες κρίθηκαν χρήσιμοι οι ηγέτες μιας χρήσεως για να καταλήξουμε στους απευθείας διορισμένους διαχειριστές. Σα να είναι οι χώρες εταιρείες προς εκκαθάριση. Δείτε λίγο τι γίνεται και στην Ιταλία. Τα ίδια θα γίνουν και στις υπόλοιπες χώρες με ανάλογα προβλήματα.

Δεν τους βγαίνουν όμως τα σχέδια γιατί, ετούτη τη φορά, δεν μπορούν να ελέγξουν κομματικά τον κόσμο και έχουν αρχίσει να φοβούνται.

Γι’ αυτό, θα προσπαθήσουν να υπογράψουν όσα μπορούν περισσότερα και όσο το δυνατόν συντομότερα, ελπίζοντας πως το έλκηθρο του Αη Βασίλη θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί και ως μέσο διαφυγής.

 (To άρθρο στάλθηκε από το φίλο και παλαιόθεν σύντροφο  Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη, με τίτλο: ”Τι κάνετε μωρέ; Όχι άλλο σώσιμο! Σταματήστε το σώσιμο!”)