[πρώτη δημοσίευση: radiobubblenews]
«Άντε να δεις τι τραβάει ο εργάτης που σηκώνει βάρη, που δουλεύει μπροστά στη φωτιά και το καλοκαίρι δεν μπορεί να αναπνεύσει από τους 100 βαθμούς Κελσίου. Πήγαινε μια βόλτα και τα ξαναλέμε»
Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε. Οι 400 εργαζόμενοι στην Χαλυβουργία Ελλάδος διανύουν σήμερα -με επιμονή και συνέπεια- την 47η συνεχόμενη μέρα απεργίας, ενώ την ίδια ώρα τα εξώδικα πέφτουν βροχή για όποιον καταπατά τον κλειστό χώρο του εργοστασίου.
Παράλληλα, οι «οχλήσεις» στους απεργούς είναι ρουτίνα - μάλιστα, ένας «σεκιουριτάς» έχασε πρόσφατα τη δουλειά του επειδή δεν σημείωσε πινακίδες διερχόμενου οχήματος. Οι εργαζόμενοι «μετρούν» ήδη 50 απολυμένους συναδέλφους ενώ δρομολογούνται άλλες 130 απολύσεις. Καταλύτης των γεγονότων ήταν η εργοδοσία του Ν. Μάνεση, η οποία επικαλούμενη οικονομικές δυσκολίες, επιχείρησε να επιβάλλει 5ωρη εργασία που θα οδηγήσει σε μείωση μισθού κατά 50%.
Την ίδια στιγμή, στοιχεία αναφέρουν ότι η παραγωγή της εταιρείας τα τελευταία δύο χρόνια αυξήθηκε στους 266.000 τόνους από 196.000 και ο τζίρος ανήλθε το 2010 στα 227 εκ. ευρώ. «Δεν χρειάζονται χαρτιά για να μου πουν αν αυξήθηκε η παραγωγή στο εργοστάσιο», μας λέει ο Τάσος Κωνσταντινίδης, εργαζόμενος στη μηχανή χύτευσης. «Εγώ ξέρω ότι η παραγωγή έχει αυξηθεί, είμαι στη γραμμή παραγωγής όλη τη μέρα, βλέπω τι γίνεται. Ακόμη δεν έχω πάρει την καλοκαιρινή μου άδεια επειδή δουλεύαμε όλο το καλοκαίρι».
«Και τι γίνεται τώρα με όλη αυτήν την παραγωγή, ποιος την βγάζει», ρωτάμε. «Η Χαλυβουργία του Βόλου» μας απαντούν. Εκεί, επειδή δέχτηκαν την πρόταση Μάνεση για 5ωρο, έχει μεταφερθεί η παραγωγή του εργοστασίου από τον Ασπρόπυργο και τώρα δουλεύουν 8ωρο. Όσες φορές αντιπροσωπείες από την Αθήνα επισκέφτηκαν τους συναδέλφους τους στο Βόλο για να ζητήσουν αλληλεγγύη και συνεργασία για κοινό αγώνα, οι εικόνες ήταν απογοητευτικές: «σκυμμένα πρόσωπα, τρομοκρατημένα, έμπαιναν κατευθείαν στο εργοστάσιο με το που μας έβλεπαν. Ο Μάνεσης ήταν σίγουρος ότι εκεί θα ψήφιζαν την πρότασή του για 5ωρο…».
Αν η πρόταση της εργοδοσίας γινόταν δεκτή, αυτό θα σήμαινε ότι για έναν εργαζόμενο 33 χρόνια στο εργοστάσιο, η αμοιβή του, από τα 1.600 ευρώ θα έπεφτε γύρω στα 800, ενώ για κάποιον που εργάζεται 6 χρόνια, το μεροκάματο θα έφτανε, με το ζόρι, 65 ευρώ μεικτά ημερησίως. «Δεν μπορώ να δουλέψω όταν ξέρω ότι ο συνάδελφος μου απολύθηκε. Επίσης, δεν αξίζει να δεχτώ αυτά τα χρήματα, όταν δεν είμαι σίγουρος ότι θα ξαναγυρίσω στο σπίτι μου το βράδυ – ένα χρόνο πριν πέθανε συνάδελφός μας». (σ.σ: του Γιώργου Τσαγκαράκη, στις 13-10-2010).
Οι απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας όλες αυτές τις ημέρες έχουν δεχτεί «κύματα» υποστήριξης, τόσο από το εσωτερικό όσο και από αλληλέγγυα εργατικά σωματεία του εξωτερικού. «Είναι συγκινητικό να βλέπεις ανάπηρους πολέμου να φέρνουν τρόφιμα και χρήματα, μικρά παιδιά να ανοίγουν τον κουμπαρά τους και να μας προσφέρουν. Χωρίς αυτά δεν θ’ αντέχαμε», επισημαίνουν οι απεργοί. Συναυλίες, εκδηλώσεις συμπαράστασης, πορείες, συγκεντρώσεις και φιλικά ποδοσφαιρικά ματς όπως αυτό με την Hasta La Victoria Siempre.
«Τουλάχιστον εγώ, είμαι σε προνομιούχα θέση, ωστόσο, βρίσκομαι εδώ για να συμπαρασταθώ σ’ αυτούς τους ανθρώπους», λέει ο Χουαν Ραμόν Ρότσα, λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι με τους απεργούς. «Μόνο ο κόσμος είναι ικανός να ανατρέψει τα πράγματα, όπως στην Αργεντινή», συμπληρώνει.
«Κερδοφορία που ζημιώνει»
Ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στην εικόνα του χαλυβουργικού κλάδου, γίνεται σαφές ότι η κερδοφορία που υπήρξε την «χρυσή» τετραετία του 2000-2004, όταν η άνθηση της οικοδομικής δραστηριότητας «χτύπησε κόκκινο», δεν φαίνεται ικανή για να κρατήσει τη ζημιά που προκλήθηκε την τελευταία τριετία. Το «πάγωμα» των κατασκευών και της πρώτης ύλης έχει προκαλέσει ζημιά, ισχυρίζεται η επιχείρηση, μετακυλίοντας το κόστος, ως συνήθως, στους εργαζόμενους. Ασχέτως αν ακόμη εμφανίζει κέρδη…
«Η εσωτερική ζήτηση σε προϊόντα χάλυβα δεν μπορεί να καλύψει ούτε το ένα/τρίτο της ημερήσιας λειτουργίας των χαλυβουργείων ημερησίως», λέει ο Αλέξανδρος Τικτόπουλος, πρόεδρος της Ενωσης Χαλυβουργιών Ελλάδος. «Η μείωση μέχρι και 70% στη ζήτηση χαλυβουργικών προϊόντων λόγω της κατακόρυφης πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας, έχει δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα. Ακόμη και αν υπάρχουν κάποια περιθώρια στις εξαγωγές, οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές λόγω του υψηλού κόστους τoυ ρεύματος», συμπληρώνει. (σ.σ: είναι υψηλότερο κατά 35% σε σχέση με την μέση τιμή κόστους για μια επιχείρηση του εξωτερικού).
Την ίδια στιγμή, παράλληλα με το «πρόβλημα» της ανταγωνιστικότητας που «λύνεται» συχνά με περικοπές του μισθολογικού κόστους, η παγκόσμια ζήτηση χάλυβα για το 2012 αναμένεται αυξητική: ειδικότερα, η Παγκόσμια Ένωση Χάλυβα ανακοίνωσε τον Απρίλιο του 2011 ότι οικονομίες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Ισπανία προβλέπεται να εμφανίσουν αργή ανάπτυξη στη χρήση χάλυβα, ως αποτέλεσμα της αδύναμης οικοδομικής δραστηριότητας.
Κείμενο: Χρήστος Σύλλας
Φωτό & συνέντευξη με Ρότσα: Νίκος Κλόκας
Μέσω: Παραλληλογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου