Η προπαγάνδα της πεντάρας στα άκρα

Source: ΠΡΙΝ | Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

(##cc_sp_fb) Την περασμένη Κυριακή το Βήμα δημοσίευσε άρθρο του συντάκτητου Ν. Χασαπόπουλου με τίτλο «Η συνάντηση των άκρων». Η φωτογραφία τωνχαμογελαστών χρυσαυγιτών στις πύλες της Χαλυβουργίας, συνοδευόταν από έναανεκδιήγητης έμπνευσης κείμενο που επιχειρούσε να ταυτίσει κομμουνιστές καιφασίστες και όσους επιθυμούν ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ με το κερδοσκοπικόκεφάλαιο.

Οι δύο αυτές παράλογες συγκρίσεις εύκολα καταρρέουν με τηστοιχειώδη κριτική, καθώς αναπαράγουν με άγαρμπο τρόπο πεπαλαιωμένεςπροπαγανδιστικές μεθόδους, που έχουν στο παρελθόν χρησιμοποιηθεί, πιοαποτελεσματικά είναι αλήθεια, από ντόπιους μετρ του τέως εκσυγχρονιστικού, νυνμνημονιακού, γκεμπελισμού.  

                                                                      

της Αφροδίτης Πολίτη

Αν το μυαλό σας πάει στον Πρετεντέρη, δεν κάνετε λάθος.

Η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου μαθητή του Πρετεντέρη, πουόπως κάθε μαθητευόμενος μάγος, στο ζήλο του να ξεπεράσει το δάσκαλό τουπετυχαίνει την αυτο-γελοιοποίησή του, δεν είναι οι δύο λογικά εσφαλμένοιισχυρισμοί, αλλά η συνδυαστική τους χρήση ώστε να υπηρετηθεί ένας τρίτος, ακόμαγελοιωδέστερος αλλά και πιο επικίνδυνος: Ότι όσοι υποστηρίζουν την έξοδο απότην ΕΕ και το ευρώ από αντισυστημική πλευρά, στην προκείμενη περίπτωση οοικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας αλλά και όλη η ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική Aριστερά,είναι εχθροί της δημοκρατίας, εξτρεμιστές, εν δυνάμει φασίστες.

Ήδη στο άρθρο του Χασαπόπουλου απάντησαν με επιτυχία τόσο οΝίκος Μπογιόπουλος στο Ριζοσπάστη («Η ακραία γελοιότητα της ακρότατηςπροστυχιάς» 29/02/2012) όσο και ο Άρης Χατζηστεφάνου στο μπλογκ του περιοδικούUnfollow , «H Eλλάδα του ορθού (παρα)λόγου»28/2/2012). Ο μεν Μπογιόπουλος σε ένα φορτισμένο κείμενο που δεν λυπόταν ταεπίθετα, στόλισε το άρθρο του Βήματος και το συντάκτη του με χαρακτηρισμούς όπως«μνημείο πολιτικής προστυχιάς, ιστορικής αμορφωσιάς, εκδοτικοδημοσιογραφικήςσήψης και αναγωγής της βλακείας σε “ατομικό όπλο” του ιδεολογικούτραμπουκισμού». Ο οξυδερκής κατά τα άλλα συντάκτης του Pιζοσπάστη διέκρινε ορθάτον γκεμπελισμό στην ανίερη ταύτιση κομμουνισμού και φασισμού, παρέλειψε όμωςνα δει τον ελέφαντα στο δωμάτιο, δηλαδή το δεύτερο σκέλος της προπαγάνδας τουΒήματος, που αναφερόταν στην έξοδο από το ευρώ, στον αριστερό οικονομολόγο Κ.Λαπαβίτσα και στη ριζοσπαστική Aριστερά.

Πιο ψύχραιμος ο Άρης Χατζηστεφάνου αποδομεί τους ούτως ήάλλως παράλογους ισχυρισμούς του συντάκτη του Βήματος, σε ένα υποδειγματικόάρθρο, που αποδεικνύει εκτός των άλλων και τη φτώχεια της αστικήςδημοσιογραφίας.

Όταν καθώς πρέπει αστικές εφημερίδες συμπεριφέρονται ως οιτελευταίοι καραγκιόζηδες του κιτρινισμού και του χαφιεδισμού και επιδίδονταιστη δημοσιογραφία της κουκούλας (ταυτίζοντας για παράδειγμα συνελεύσειςγειτονιάς με τρομοκράτες) και τη δημοσιογραφία του μπαμπούλα («εκτός ευρώ θαμας φάει ο λύκος»), τότε έχουμε φτάσει όντως στα άκρα: Στη χρεοκοπία ενόςπολιτικού συστήματος ακραίας εκμετάλλευσης και υποτίμησης της ανθρώπινης ζωήςκαι εργασίας, για το οποίο ο οικονομικός και πολιτικός ολοκληρωτισμός είναι ησυνέχιση του καπιταλισμού με άλλα μέσα.