Ο Παπαδήμος, οι δημοσκοπήσεις και τα ... εγκεφαλικά

του  Διονύση Ελευθεράτου

Το "φαινόμενο" ήταν σαν διοχέτευση αέρα σε τρύπιο στρώμα θαλάσσης- φούσκωσε, αλλά για λίγο.

Όλες οι πρόσφατες σφυγμομετρήσεις πλην μιας (αυτής που δημοσιεύτηκε στο κυριακάτικο «Έθνος») καταδεικνύουν αισθητή πτώση της δημοτικότητας του Λουκά Παπαδήμου και ιδίως της κυβέρνησής του. Έστω κι έτσι, με άνισο «σκορ», τα πορίσματα εμφανίζονται αντιφατικά. Αιτιολογεί αυτό, άραγε, απορίες; Κατά τη γνώμη του γράφοντος, καμία.

Εναπόκειται στο πολιτικό κριτήριο καθενός να εικάσει ποια «ευρήματα» αντανακλούν πρωτίστως υπαρκτές κοινωνικές τάσεις και ποια διαλαλούν κυρίως ευσεβείς πόθους «επιτελείων». Το έχουν, άλλωστε, αυτό το ... ελεύθερο οι δημοσκοπήσεις. Από τότε - ας πούμε - που βλέπαμε «δημοσκοπικούς» μαντατοφόρους ενός αμφίρροπου, σκληρού ντέρμπι για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, μολονότι ήταν φανερό πως ο Σαμαράς θα έκανε «μια χαψιά» τη Ντόρα, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα πάντα ...

Η αλήθεια είναι ότι ο τραπεζίτης - πρωθυπουργός (ποιος ξέρει, μπορεί να είναι το διπλό επάγγελμα του μέλλοντος) δεν χρειάστηκε να πει ή να πράξει κάτι αναπάντεχο, κάτι «εκτός προγράμματος», για να αρχίσει να πέφτει ... για τα καλά στις δημοσκοπήσεις. «Απλώς», λαδώνει τον αυτόματο πιλότο της μνημονιακής, προδιαγεγραμμένης πτήσης στο πουθενά, την ώρα που οι επιβάτες, οι οποίοι αδυνατούν ήδη να αναπνεύσουν, ακούν από τα μεγάφωνα του αεροσκάφους «διαβεβαιώσεις» πως υπάρχουν και χειρότερα ενδεχόμενα από την επικείμενη πτώση. Γιατί λοιπόν κάμπτεται η δημοτικότητά του γρήγορα, αφ’ ης στιγμής κανείς άνθρωπος σε αυτή τη χώρα δεν περίμενε μια διακυβέρνηση που θα επέτρεπε στην κοινωνία να αναπνεύσει;

Η επιδερμική απάντηση είναι πως τον Λ. Παπαδήμο τον πλήττει απλώς η - τραγελαφική, όντως - εικόνα της κυβέρνησής του. Μιας κυβέρνησης ... «αντιπολιτευόμενων» κυβερνητικών στελεχών (Νέα Δημοκρατία), μιας κυβέρνησης απορροφημένων από τη μάχη της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ «δελφίνων», μιας κυβέρνησης του «λαϊκιστικο - υπεύθυνου» πολιτικού ακροδεξιού εκκρεμούς που ακούει στο όνομα ΛΑ.Ο.Σ. Έλα όμως που είναι πλέον απελπιστικά σκοροφαγωμένο το γνωστό θεωρητικό σχήμα του άξιου άνακτα που χαντακώνεται από την αδιαφορία, ιδιοτέλεια ή ανεπάρκεια των «γύρω». Από την εποχή του Α. Παπανδρέου ακούγεται αυτό το «δια πάσα νόσον και πάσαν μαλακίαν» κλισέ. Πόση πέραση να έχει πια; Και για πόσο;

Ο λόγος για τον οποίο κάμπτεται γρήγορα η δημοτικότητα Παπαδήμου είναι απλός: εξ αρχής αυτή η δημοτικότητα θύμιζε διοχέτευση αέρα σε ένα στρώμα τρύπιο – φούσκωσε, αλλά για λίγο. Η φαινομενική εναπόθεση τόόόσσων ελπίδων στο πρόσωπο του Λ. Παπαδήμου θύμιζε την ψυχολογική σανίδα σωτηρίας, στην οποία συχνά καταφεύγουν στις φυλακές των ΗΠΑ οι μελλοθάνατοι: έχει αποδειχθεί ότι ακόμη και στη ζωή μετά θάνατον προσπαθούν να πιστέψουν, για να μπορέσουν να τιθασεύσουν την απόγνωσή τους. Εάν μάλιστα το δικαστήριο τους ορίσει κάποιο νέο δικηγόρο, τότε συχνά εκείνοι πείθουν τον εαυτό τους ότι ο νεοφερμένος θα πετύχει αναψηλάφηση. Μόνο που όλες αυτές οι ψυχολογικές ασπίδες αντέχουν λίγο στο χρόνο.

Εάν, βεβαίως, φανταστούμε ως δικηγόρο τον Παπαδήμο, τότε ο άνθρωπος έχει ήδη χρεωθεί μια μεγάλη ζημιά, σε μία - τουλάχιστον- υπόθεση: την (τότε) αποδοχή του συγκεκριμένου επιπέδου στο οποίο «κλείδωσε» η ισοτιμία δραχμής – ευρώ. Σήμερα, ακόμη και ένας μέτριος πρωτοετής φοιτητής Οικονομικού Πανεπιστημίου κατανοεί ότι το – αρκούντως βολικό για τα γερμανικά συμφέροντα- ακριβό, σκληρό ευρώ αποδείχθηκε ολέθριο για τις οικονομίες των «περιφερειακών» ευρωπαϊκών οικονομιών. Ένας Παπαδήμος υποτίθεται ότι αυτό έπρεπε να το προβλέψει από τότε και να μην το αποδεχθεί ως αυτονόητη νομοτέλεια. Αλλά, θα πείτε, ποιος είχε τότε όρεξη να χαλάσει το χαζοχαρούμενο πάρτι νεοπλουτισμού και αυταπάτης που οργάνωναν οι εγχώριες ελίτ; Ποια «σκληρά» και «μαλακά» ευρώ; Εδώ αφορίζονταν ως ... γκρινιάρηδες «αιρετικοί» ακόμη και όσοι προέβλεπαν απλώς τι θα γινόταν με το «καλημέρα» του ευρώ- ότι δηλαδή θα κατέφθανε κύμα μεγάλης ακρίβειας. Το θυμάστε;

Εν πάση περιπτώσει, έστω και φθειρόμενος ο Λ. Παπαδήμος διοχετεύει μέχρι στιγμής αέρα, όχι φυσικά στην κοινωνία, αλλά στο οικονομικό και πολιτικό status quo. Για την ώρα οι πλατείες είναι άδειες, οι διαδηλώσεις έχουν ανασταλεί, ο κόσμος «βράζει από μέσα του» - κι ως γνωστόν οι ... εσωτερικοί, ενδόμυχοι βρασμοί δεν παράγουν πολιτικές εξελίξεις, όπως εκείνες που αποκαθήλωσαν τον ΓΑΠ από την πρωθυπουργία. Το πολύ – πολύ να προκαλέσουν (οι εσωτερικές βράσεις) ορισμένα εγκεφαλικά ή καρδιακά επεισόδια. Γιατί νομίζετε, άλλωστε, ότι ο Α. Λοβέρδος θέλει να απελάσει όλες τις αλλοδαπές πόρνες που είναι φορείς του AIDS; Επειδή ο ρατσισμός «πουλάει»; Α, πα, πα. Ο άνθρωπος απλώς γνωρίζει ότι όσα υπολείμματα «συστήματος υγείας» επιβιώσουν από τα κτυπήματα των «μνημονιακών εξορθολογισμών» δεν θα επαρκούν καν για την αντιμετώπιση εγκεφαλικών και εμφραγμάτων. Πού καιρός για παροχή βοήθειας σε φορείς του AIDS …

Πόσο θα επαρκέσει αυτή η «προσφορά» Παπαδήμου; Ο γράφων ομολογεί ότι δεν μπορεί να υπολογίσει. Δεν έτυχε ποτέ να μάθει ποιος είναι ο μέσος χρόνος που χρειάζεται για να αποφανθεί ένας μελλοθάνατος ότι η καλύτερη λύση θα ήταν, αν μπορεί να την πετύχει, η απόδραση κι όχι η ιδέα πως υπάρχει ζωή μετά θάνατον... 

πηγή: www.protagon.gr