Του Γιώργου Δελαστίκ – Περιοδικό «Επίκαιρα»
Δύσκολα, πολύ δυσκολότερα απ’ όσο φαντάζεται ο μέσος Έλληνας, θα απαλλαγεί η χώρα από την ολέθρια κυβέρνηση Παπαδήμου. Οι εκλογές των… μασκαράδων της 19ης Φεβρουαρίου -μιλάμε κυριολεκτικά, όντως Κυριακή της Αποκριάς είναι εκείνη την ημέρα!- που υποσχέθηκαν οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ όταν συμφώνησαν να συγκυβερνήσουν, δεν πρόκειται να λάβουν χώρα. Κανένα από τα τρία κόμματα δεν έχει πρόθεση να τηρήσει την υπόσχεσή του. Από τη στιγμή που συγκυβερνώντας έγιναν συνένοχοι στην ασκούμενη πολιτική, άλλαξαν και τα συμφέροντά τους.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι την κυβέρνηση Παπαδήμου δεν την ήθελε ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου ούτε ο Αντώνης Σαμαράς. Τους την επέβαλε η οικονομική ελίτ της χώρας με το ζόρι, γνωρίζοντας, βεβαίως, ότι ο Λουκάς Παπαδήμος είχε την πλήρη έγκριση των Γερμανών ως άνθρωπος τους και ως μέλος του κυκλώματος Σημίτη.
Καμιά αντίρρηση στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου δεν έχουν ούτε οι Αμερικανοί, καθώς ο πρωθυπουργός-τραπεζίτης έχει ευδοκίμως διατελέσει υπάλληλος της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs.
Τείχος κατά του λαού
Η εικόνα «τσίρκου» που δίνει η κυβέρνηση Παπαδήμου με τη φαιδρή λειτουργία της προκαλεί λανθασμένες εντυπώσεις ως προς τη χρησι-μότητά της για το κατεστημένο. Το ίδιο και η περιφρόνηση των πολιτών προς την κυβέρνηση αυτή και η βεβαιότητά τους ότι θα αποτύχει στο έργο της, όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι το 70% έως 80% των ερωτώμενων ατόμων δεν την εμπιστεύεται.
Αντιθέτως, η δυσάρεστη πραγματικότητα είναι πως η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει μέχρι στιγμής πετύχει στην αποστολή που της ανέθεσαν.
Για να μην υπάρχουν συγχύσεις, οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι ουδέποτε τέθηκε ως στόχος η κυβέρνηση Παπαδήμου να τύχει της επιδοκιμασίας του λαού ή να αποβεί υπόδειγμα εύρυθμης λειτουργίας…
Αποστολή της κυβέρνησης αυτής ήταν πρωτίστως να συσπειρώσει όλα τα κόμματα του συστήματος στην πειθαναγκαστική υποστήριξη της μνημονιακής πολιτικής, εξασφαλίζοντας τη μέγιστη πολιτική στήριξη στη γραμμή αυτή.
Παράλληλα, μέσω της σύμπηξης αυτού του ισχυρότατου μνημονιακού μετώπου σε πολιτικό επίπεδο, να τιθασευτεί και να αναχαιτιστεί η λαϊκή οργή που είχε οδηγήσει στη μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της χώρας στις 19 Οκτωβρίου και στο ανηλεές κυνηγητό όλων των εκπροσώπων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στις εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου.
Η δυσάρεστη αλήθεια είναι πως μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου και η ΝΔ μαζεύτηκε στο μνημονιακό «μαντρί» και οι λαϊκές αντιδράσεις κατά υπουργών και βουλευτών καταλάγιασαν – έστω προσωρινά.
Ζημιές για όλους
Η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου έλυσε προβλήματα για το κάθε κόμμα, αλλά, παράλληλα, μείωσε την απήχησή τους στο λαό και προκάλεσε ρήγματα στην κομματική τους βάση.
Στον τομέα των πλεονεκτημάτων, το ΠΑΣΟΚ έπαψε πια να είναι ο αποκλειστικός στόχος της λαϊκής οργής για τη μνημονιακή πολιτική. Η ΝΔ απαλλάχτηκε προσωρινά από τις αφόρητες πιέσεις που της ασκούσαν εκβιαστικά το εγχώριο κατεστημένο και η Ευρωδεξιά να υπηρετήσει την πολιτική του Μνημονίου, αφού ικανοποίησε την επιθυμία τους. Το κόμμα του ΛΑΟΣ πέτυχε επιτέλους να βγει από το ακροδεξιό περιθώριο και να εμφανιστεί ως «αξιοπρεπής» κυβερνητικός εταίρος όχι μόνο των «λαμογιών» του ΠΑΣΟΚ, πράγμα για το οποίο κανένας δεν αμφέβαλλε, αλλά και της ΝΔ.
Αυτές οι επιτυχίες, όμως, είχαν βαρύ αντίτιμο.
Το ΠΑΣΟΚ διαπίστωσε με βαθιά απογοήτευση ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν ανέκοψε τη δημοσκοπική πτώση του σε ολοένα και βαθύτερες αβύσσους, που προσεγγίζουν πια απελπιστικά… μονοψήφια ποσοστά!
Την τεράστια πολιτική ζημιά την έπαθε η ΝΔ. Με το που εγκατέλειψε την αντιμνημονιακή γραμμή, ανακόπηκε εντελώς η αργή αλλά σταθερή βελτίωση των ποσοστών της. Σε κάποιες δημοσκοπήσεις, μάλιστα, εμφάνισε και κάμψη. Αυτά, όμως, είναι λεπτομέρειες.
Η πολιτική ουσία έγκειται στο ότι, με το πέρασμά της στο μνημονιακό μέτωπο υπό τον Παπαδήμο, η ΝΔ δεν έχει πλέον ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να αποσπάσει αυτοδυναμία!
«Ξορκισμένες» οι εκλογές!
Πριν από τη μνημονιακή «κωλοτούμπα» η ΝΔ δεν θα κέρδιζε μεν αυτοδυναμία στις πρώτες εκλογές, αλλά ήταν εξαιρετικά πιθανό ότι θα την πετύχαινε στις δεύτερες εκλογές που ήταν αποφασισμένος εκ των προτέρων -και σωστά- να προκαλέσει αμέσως ο Αντώνης Σαμαράς.
Μετά τη συμμετοχή της όμως, στην κυβέρνηση Παπαδήμου, η ΝΔ αποκλείεται να αποσπάσει αυτοδυναμία, έστω κι αν γίνουν όχι δύο, αλλά… πέντε φορές εκλογές!
Όσο για το κόμμα του ΛΑΟΣ, η συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου εκπλήρωσε μεν τον πόθο του Γιώργου Καρατζαφέρη, αλλά εξόργισε τη λαϊκή βάση του. Η δημοσκοπική κατάρρευση ήταν άμεση και εξόφθαλμη.
Υπό το σοκ αυτών των διαπιστώσεων, κανένα από τα τρία κυβερνητικά κόμματα δεν έχει κάτι θετικό να περιμένει απο τη σύντομη προσφυγή στις κάλπες.
Οσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ, το καλύτερο για τα στελέχη του θα ήταν να μην… γίνονταν ποτέ εκλογές! Με δεδομένο, μάλιστα, ότι τουλάχιστον… εκατό (!) από τους βουλευτές του θα χάσουν τις έδρες τους, δεν υπάρχει ούτε ένα στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος οποιασδήποτε ιδεολογικοπολιτικής απόχρωσης, το οποίο να τάσσεται υπέρ της προσφυγής στις κάλπες.
Όσο πιο αργά οι εκλογές τόσο το καλύτερο και για το ΛΑΟΣ. Ελπίζει ότι με το πέρασμα του χρόνου θα «χωνέψουν» οι οπαδοί του τη συμπόρευση με τις κατοχικές δυνάμεις του Μνημονίου. Ανομολόγητα ευελπιστεί ότι όλο και θα μπορέσει να βολέψει στελέχη και οπαδούς του σε κρατικές και άλλες θέσεις, αξιοποιώντας τα υπουργεία που έχει στη διάθεση του.
Νέα στροφή της ΝΔ
Πανικός επικράτησε στην ηγεσία της ΝΔ, όταν διαπίστωσε το μέγεθος των πολιτικών συνεπειών της «μνημονιακής» υποχώρησής της. Στην αρχή τάχθηκε με την επιλογή της φυγής – να καθυστερήσουν, δηλαδή, οι εκλογές όσο το δυνατόν περισσότερο, με την ελπίδα ότι ο χρόνος θα επουλώσει τις πληγές που άνοιξε η κατά 180 μοίρες στροφή της στις σχέσεις της με το λαό. Γι’ αυτό και ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε ότι δεν κοιμάται αγκαλιά με το ημερολόγιο, αφήνοντας ανοιχτό το πότε θα γίνουν οι εκλογές.
Έπειτα συνειδητοποίησε ότι όσο παρατείνεται η συμμετοχή της ΝΔ στην κυβέρνηση Παπαδήμου τόσο το χειρότερο για το κόμμα του. Αφενός, θα ταυτίζεται όλο και περισσότερο στη λαϊκή συνείδηση με την καταστροφική και ολέθρια για τον απλό κόσμο πολιτική που ασκείται και, αφετέρου, τώρα χρεώνεται τα πάντα χωρίς να μπορεί να επηρεάσει τίποτα.
Έτσι, ο Αντώνης Σαμαράς οδηγείται σε δεύτερες σκέψεις. Αρχίζει να αποδέχεται και να επεξεργάζεται στο μυαλό του το ενδεχόμενο να ωθήσει στη διενέργεια εκλογών και στη μετεκλογική συγκρότηση νέας κυβέρνησης συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, αυτή τη φορά, όμως, κάτω από την ηγεσία της ΝΔ.
Μνημονιακός ηγέτης;
Η σκέψη φαίνεται ρεαλιστική. Στην πραγματικότητα, όμως, συνιστά σοβαρότατη πολιτική στροφή της ΝΔ και του αρχηγού της -για την ακρίβεια εδραίωση και μονιμοποίηση της πρόσφατης προσχώρησης στο μνημονιακό «στρατόπεδο».
Για να το πούμε χωρίς περιστροφές, μετεκλογική συγκυβέρνηση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ σημαίνει ότι ο Α. Σαμαράς αναλαμβάνει την ηγεσία του μνημονιακού μετώπου!
Την αναλαμβάνει, μάλιστα, στηριζόμενος όχι στο λαό και στην κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, αλλά εξαρχής κοινοβουλευτικός όμηρος του ΠΑΣΟΚ, που είναι υπεύθυνο για το Μνημόνιο και πολιτικός όμηρος του ελληνικού και ευρωπαϊκού κατεστημένου, που θα απαιτούν από αυτόν και τη ΝΔ να εφαρμόσουν με τον πιο άγριο, γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο τις επιταγές εξαθλίωσης της Ελλάδας και του λαού της.
Με τέτοιο συσχετισμό δυνάμεων, χωρίς λαϊκή στήριξη, διαγράφεται σαφέστατα ο κίνδυνος η μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία της Δεξιάς να ασκήσει τόσο αντιλαϊκή πολιτική, ώστε ακόμη και ο πολιτικά αχρείος Γιώργος Παπανδρέου, ο αθλιέστερος πρωθυπουργός που είχε ποτέ αυτή η χώρα, να φαντάζει ως… «ήρωας της αντιμνημονιακής αντίστασης»!
Χαλεποί καιροί περιμένουν τη χώρα μας και το λαό μας…
Μέσω: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου