Κινδυνεύει πραγματικά η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση;

Ο Αλτουσέρ μας έχει περιγράψει με μεγάλη σαφήνεια τις διαδικασίες μέσω των οποίων οι Ιδεολογικοί Μηχανισμοί του Κράτους (ΙΜΚ) χρησιμοποιούνται για να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε υποκείμενα πρακτικής αναπαραγωγής της Κυρίαρχης Ιδεολογίας.

Χαρακτηριστικό σύγχρονο αποτέλεσμα της αναπαραγωγής αυτής, με άμεσο φαινόμενο παράγωγο την αναγωγή του συμφέροντος της κυρίαρχης τάξης σε συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας, είναι η καθολικοποίηση της πεποίθησης πως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι δεμένη με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών (είτε λειτουργεί θετικά, είτε με την αρνητική της μορφή, ότι η καταστροφή ή η διάλυσή της συνεπάγεται καταστροφή για τους εμπλεκόμενους κοινωνικούς σχηματισμούς).

Η Ναόμι Κλάιν, στο πολυσυζητημένο βιβλίο της, δείχνει γλαφυρά το μηχανισμό του "σοκ", την τακτική της βίας και της τρομοκρατίας (σε όλες τις μορφές τους και όχι μόνο στη φυσική), χρησιμοποιούμενων για την πλατιά "απονεύρωση" των κοινωνικών σχηματισμών στους οποίους εφαρμόζονται και την διευκόλυνση (σε χρόνο προετοιμασίας και σε χρόνο εφαρμογής) σημαντικών κοινωνικο-πολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων και την αλλαγή των συσχετισμών σε όφελος του κεφαλαίου και βάρος των εργαζόμενων στρωμάτων-τάξεων.

Τούτων δοθέντων και αφού:

•  η κρίση υπερσυσσώρευσης οδηγεί το κεφάλαιο στο κυνήγι της αύξησης του μέσου ποσοστού κέρδους, γεγονός που ερμηνεύεται από τις πλέον επιθετικές (και κυνικές) μερίδες του κεφαλαίου ως ανάγκη (για το κεφάλαιο) πλήρους ανατροπής των παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων σε βάρος της εργατικής τάξης
•  η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αποτελεί υπόδειγμα ιμπεριαλιστικής αλυσίδας - κεφαλαιοκρατικού μηχανισμού *, οπότε (διακινδυνεύω την βεβαιότητα-πρόβλεψη) δεν υπάρχει περίπτωση να διαλυθεί (τέτοιο εργαλείο δεν πρόκειται να αφήσουν να χαθεί ει μη μόνο κάτω από την πίεση ενός πολύ ισχυρού κινήματος)

η τροφοδοτούμενη φιλολογία περί επικείμενης κατάρρευσης, δεν μπορεί να ιδωθεί παρά μόνο σαν ένας επικοινωνιακός μηχανισμός κατατρομοκράτησης και χειραγώγησης μιας πλειοψηφίας που έχει πορωθεί στην ταύτιση του μέλλοντός της με την "επιτυχία της ευρωπαϊκής προσπάθειας".

Και, αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε, το σχέδιο εισέτι πιάνει. Και εφόσον πιάνει, δημιουργείται αυτόματα ένα άμεσο καθήκον: να πάψει να πιάνει...

p0temk1n